Эвлүүлж чадвал хожно

Би боддог юм аа. Хүмүүс тэгэхийн, нэх сайхан уйлахгүй бол болохгүй нь ээ, нэг л хачин. Юунд иймийн одоо бүр нус нулимсаа амьдралынхаа нэгэн зуршил ч юм уу хэвшил ч юм уу болгочихсон. Ойрд уйлаагүй одоо нэг сайхан уйлнаа, хүнгүй газар ганцаараа очиж байгаад эн тэр гэнүү, гайхаад байхын.

Өө суганууд чинь юундаа ингэж мээкээджийдэг байнаа. А гэхдээ хүн хүний тайвширах арга барил, дасгал сургуулилт, хичээл зүтгэл нь өөр өөр байдаг байх л даа. Тэрэн дундаас энэ уйлах гэдгийг л ердөө ч сэнхрэхгүй нь. Тэртээ тэргүй амьдрал уйлуулна шд. Би л лав хүнтэй муудалцаж, алалцаж хядалцаж, голдоо ортол бундан эн тэрээ зүсүүлчихгүй л бол тэгж уйлж чадахгүй дэг. Төсөөлөх гээд үзий дээ За нэг сайхан тамхилчий гэдэг шиг за нэх сайхан уйлчий, ханьсахуу чамд илүү нусны алчуур, эсвэл салфетка байгаа юу би саяхан уйлчихсан тэгэхдээ яахуу хажууд чинь байж байя эн тэр lol. Уйлъя гэж үнэн сэтгэлээсээ хүсэж мөрөөдөж байгаа хүнд бол захаас аван шалтаг байна -өлсөөд, хоол хөрчихсөн, автуус их хүнтэй, такси 100төгрөг илүү авсан, ирцнээсээ болж цалингаасаа хумслуулсан, интэрнээт тасарсан гэх мэт хар мянган шалтаг байнам. Архаг уйлаачингууд бол арай дөнгүүр шалтаг хайж олоод санаан зоргоороо урсгаж урсгаж, толид харж үсээ самнаад, гутлаа тосолж аваад, нэг сайхан нүүр дүүрэн тольдож аваад л марш гээд гараад өгдөг байх даа. За тээд нэх том ажил амжуулсан аятай амандаа дуу аялаал хажуугаар өнгөрсөн хүмүүс рүү харж мишээгээл,замдаа ганц нэг амттан авч хорхойгоо дараал. Үнэхээр ийм байдаг юм болуу. Нэг удаа найзтайгаа зүв зүгээр мар мар гэж сууж байгаад хайр дурлал эн тэр яриад явчлуу даа, хар аяндаа ниламс асгараад би гашуун усыг урсгачихсан. Ингээд тэгээд гэж хүнд зовлон тоочих дургүй болохоор юу ч хэлэлгүй уйлсан. Найз харин -хүнд нулимсаа бүү үзүүлээрэй, ма найз уйлж явах хүн бишээ гэж хэлж байсан. Нээрээ би хүнд нулимсаа үзүүлж болкуу, би дорой сул байж болкуу гэж боддог болсон. Бодохнээ би хүнд зовлон тоочих дургүй юм шиг байгаан. Энэ нь нэгт цаад хүнээ залхаахаас, хоёрт хүнд ярьж тоочлоо гэхэд юу ч өөрчлөгдөхгүй, гуравт зовлон сонссон хүн үнэн худал боловч ямар нэгэн байдлаар тайвшруулах, туслах талын юм ярьж, чадах чинээгээрээ зөвлөгөө өгөх нь тодорхой бөгөөд энэ нь өрөвч сэтгэлээс урган гарах юм. За тэгэхээр дээрх 3 нөхцлийг би үнэхээр үзэн яддаг юм. Хүнийг залхааж уртаас урт үлгэр түүх ярьж өрөвдүүлэх сайхан гэжүү. Бүү мэдээ би лав стоо дургүй. Насаараа зовлонд унаж яваа азгүй хүн, тэвчээрийн хязгаарт хүрээд бол тэгж уйлж унжиж болох л байх. Тэгэхдээ байна ш дээ. Ам нээвэл уушиг нээ гэж амьдрал нулимсанд дургүй гэж нэх сайхан кино байдаг юм гэсэн. Хүн өөрөө л мөрөн дээрх бөндгөрөө зөв чиглүүлж чадвал уйлах шаардлага гарахгүй гэж бодож явдын. Мөнүү тиймүү гэж асуухгүй ээ. Уйлж суухын оронд яаж бэрхшээлийг давах тал дээр сэтгэлээ хатамжлан бэлдэхийг өөр өөрийнхөө аргаас хуваалцаарай андуудаа. Мэдэхгүй нэгэн нь мэдэж аваг